نوع مقاله : علمی

نویسنده

دانشیار جامعه شناسی دانشگاه مازندران

چکیده

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه های انجمـن معتـادان
گمنام بر گرایش به مواد مخدر بـوده اسـت. روش تحقیـق، پیمایشـی و ابـزار
جمعآوری اطلاعات نیز پرسشنامه میباشد. جامعه آماری عبارت است از کلیه
معتادان گمنام ایران، که در جلسات و برنامه های معتادان گمنام مشارکت دارند.
در مجموع تعداد 581نفر افراد مورد مطالعـه بـا روش نمونـه گیـری تصـادفی
خوشه ا ی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. چهارچوب نظری این پژوهش مبتنی
بر جوانبی از نظریه های کنترل اجتماعی، سرمایه اجتماعی و انحـراف و نظریـه
ترکیبی خودکنترلی گاتفردسن و هیرشی میباشد. نتایج تحقیق نشان میدهد که
مشارکت در جلسات و برنامه بهبودی دوازده قدمی معتـادان گمنـام در تغییـر
نگرش و بهبود اعضای آن مؤثر بوده است. یافتههای بـه دسـت آمـده در ایـن
زمینه موافق با مطالعات انجامشدة پیشین در خارج از کشور میباشد.

کلیدواژه‌ها