@article { author = {Razavi Zadeh, Neda and Varshoei, somaye}, title = {Corona and the Closure of the Shrines: Reinterpretation in the Face of Denial of Access to the Sacred Place}, journal = {Journal of Iranian Social Studies}, volume = {14}, number = {2}, pages = {83-110}, year = {2020}, publisher = {انجمن جامعه شناسی ایران}, issn = {2008-3653}, eissn = {2783-3429}, doi = {10.22034/jss.2020.243856}, abstract = {Although the pilgrimage to holy places is a spiritual experience at the first glance, it is full of materialistic, embodied, and emotional components. With the outbreak of coronavirus in late 1398, to prevent the spread of the disease, holy places and mass rituals in most parts of the world, as well as Iran, were closed for an unknown period. This situation created an experience that was unprecedented in the collective memory of contemporary Iranians. These conditions severely questioned the boundaries of the sacred concept and the scope of the sacred agency. Considering that such an event and experience has not been studied in sociological studies of religion in Iran, the present study, relying on the phenomenological approach of material manifestations of religion, aimed to explore the experience of the pilgrims. In this article, in addition to presenting the typology of positions against the closure of the shrines, the emotional experience and cognitive exposure of pilgrims to this prohibition is described.  }, keywords = {Pilgrimage,Spirituals,Coronavirus,Imam Reza,Experience}, title_fa = {کرونا و تعطیلی زیارت: گزینش و باز تفسیر در مواجهه با قطع دسترسی به مکان مقدس»}, abstract_fa = {با شیوع کووید-19 در اواخر سال 1398، برای جلوگیری از شیوع بیماری، اماکن مقدس و مناسک جمعی در اکثر نقاط دنیا، و نیز ایران، برای مدتی نامعلوم تعطیل شد. از جمله مقاصد زیارتی همچون مشهد که از محبوب‌ترین زیارتگاه‌های ایرانیان بودند دسترس‌ناپذیر شدند. این وضعیت تجربه‌ای را برای زائران ایرانی ایجاد کرد که پیش‌تر در حافظۀ جمعی و دین زیستۀ ایرانیان معاصر بی‌سابقه بود. این شرایط، مرزهای امر قدسی و عرفی، و محدودۀ عاملیت امر قدسی و عرفی را به‌شدت مسئله‌مند کرد. با توجه به اینکه چنین رخداد و تجربه‌ای در مطالعات جامعه‌شناسی دین در ایران تا کنون مورد بررسی قرار نگرفته، در پژوهش حاضر، ضمن تحلیل 14 مصاحبۀ نیمه‌ساخت‌یافته، تجربۀ زائران مستمر از امر قدسیِ تجسدیافته در مکان مقدس در زمانی واکاوی شد که مکان مقدس به دلیل شیوع بلای طبیعی تهدیدکنندۀ بقا به مدت نامعلومی رسماً از دسترس خارج شده بود. در این پژوهش سه موضع متفاوت در برابر تعطیلی حرم در بین مشارکت‌کنندگان شناسایی شد: موافقان، مخالفان، و مخالفان محافظه‌کار. بررسی تجربۀ عاطفی مشارکت‌کنندگان حاکی است آنها عواطف متناقضی را تجربه کردند. در بررسی مواجهۀ شناختی مشارکت‌کنندگانمشخص شدموافقان تعطیلی حرم در برخورد با ناهماهنگی شناختی و تهدید هویت دیندارانه‌شان راهبردهایی را اتخاذ کردند که عمدتاً بر بازتعریف، بازتفسیر، گزینش، و برجسته‌سازی بعضی خوانش‌های الهیاتی و فقهی در مقابل برخی دیگر از خوانش‌ها و فهم‌ها بود به طوری که بتوانند چالش‌های فوق برای دینداری‌شان را حل و فصل و تعدیل کنند. اقلیت مخالفان، با تفسیری تقدیرگرایانه، حکومت و موافقان تعطیلی را به اصیل و صادق نبودن در ارادت به امام و محافظه‌کاری / مصلحت‌اندیشی سیاسی متهم می‌کردند. معدود مخالفان محافظه‌کار نیز به دلیل اهمیت و جهۀ جهانی و سیاسی حکومت شیعی، به رغم نارضایتی، این مصلحت‌اندیشی را درک می‌کردند. در نهایت، مواجهۀ عملی زائران با این ممنوعیت توصیف شده است.}, keywords_fa = {کرونا,زیارت,امر قدسی,مکان مقدس,بازتفسیر}, url = {http://www.jss-isa.ir/article_243856.html}, eprint = {http://www.jss-isa.ir/article_243856_5ba74362610965fb53eab9a23079f21a.pdf} }