علی یعقوبی چوبری؛ حشمت الله حمیدی بگه جان؛ نسرین اسلامی
چکیده
صمیمیت یکی از عواطف مهم انسانی است که دارای دلالتهای فرهنگی ـ اجتماعی و بدنمندی است. هدف اصلی این تحقیق، مطالعۀ کیفی تجربۀ صمیمیت و پیوندهای اجتماعی در دوران کرونا و موقعیت قرنطینگی است. مطالعه با تکیه بر روش کیفی و از طریق مصاحبههای نیمهساختیافته انجام شده است. با توجه به منطق اشباع نظری، با چهل نفر از شهروندان استان گیلان ...
بیشتر
صمیمیت یکی از عواطف مهم انسانی است که دارای دلالتهای فرهنگی ـ اجتماعی و بدنمندی است. هدف اصلی این تحقیق، مطالعۀ کیفی تجربۀ صمیمیت و پیوندهای اجتماعی در دوران کرونا و موقعیت قرنطینگی است. مطالعه با تکیه بر روش کیفی و از طریق مصاحبههای نیمهساختیافته انجام شده است. با توجه به منطق اشباع نظری، با چهل نفر از شهروندان استان گیلان بهصورت فردی مصاحبه صورت گرفت. سپس، مصاحبهها پس از تقریر بهشیوۀ تحلیل مضمون بررسی شدند. یافتههای این پژوهش نشان میدهد سه سنخ صمیمیت محبتآمیز، سنخ خنثی و سنخ جدالآمیز در خانوادههای مصاحبهشوندگان مشاهده میشود. در شرایط قرنطینگی خانوادههای طبقۀ پایین از پیوند اجتماعی ضعیفتر و طبقات متوسط و بالا از پیوند اجتماعی قویتری برخوردار بودهاند. همچنین، کشاکش سوژههای قرنطینه بیشتر مثبت، محبتورزانه و در جهت حفظ نظم ناشی از بلبشوی کرونا بوده است. بنابراین، موقعیت قرنطینگی در این پژوهش، هرچند موجب کاهش تعاملات و افزایش فرسایش سرمایۀ اجتماعی در سطح جامعه و به زوال امر اجتماعی منجر شده، اما موجد بسط عواطف انسانها و پیوند اجتماعی خانوادگی بوده است.